Vit vaksnu møta til arbeiðis sum vant, og tá klokkan nærkast komuni hjá børnunum í 1 flokki, sita vit í eitt langt og sjey breið og bíða. Her koma eingin børn, tá vit so byrja at skriva sms finna vit útav at øll hava frí. So sita vit har so fittar, uttan børn, hvat gera vit nú? Vit bíða til klokkan nærkast komuni hjá 2. flokki. Endiliga koma tey, men hvat tað koma bert fýra børn. Nå, dagurin liggur fyri framman, vit eru trý vaksin til fýra børn, munnu vit fara at klára at halda skil á so nógvum? Tey spyrja hvar 1. flokkur er, og gerast bilsin tá, tey fáa at vita, at eingin er komin í frítíðarskúla. Hvat skulu vit fara at gera? Ljóðar spurningurin, hmmm... nú vit eru so fá, skulu vit so fara ein biltúr til Zarepta, og kanska steðga á í Magn á veg út? JA! Rungar svarið um alla Smílikulluna. Vit gera okkum klár, fara í bilarnar og koyra niðan í Magn. Har sleppa børnini (og tey vaksnu) at velja sær, hvat drýss tey skulu hava á Magn-ísin. Nógv er at velja ímillum, men skjótt varð avgreitt, og so gekk leiðin móti stóra spæliplássinum í Vatnsoyrum. Eina løtu eftir, at vit eru komin fram, kemur eitt GROFT æl og vit skunda okkum at finna eitt stað at kroka, meðan vit eta ísarnar. Lukku tíð var ælið ikki so leingi, og vit fara út aftur í sólina. Børnini vilja sleppa at hoppa, men hvat, har er eingin luft í. Tvey børn finna uppá ráð, tey hava sæð tveir menn ganga inni í Zarepta, og seta kós móti hurðini, at spyrja um teir kunnu koyra luft í. Teir so gera! Áh, den gleði.Meðan børnini hoppaðu, komu nøkur æl aftur at, men hetta gjørdi tað bert stuttligari at hoppa, tí nú gleið man eisini. So børnini vóru á kropp, tá vit komu aftur í Smílikulluna. Ein herligur dagur.

Tað var ein deiligur dagur, tá húsavørðarnir komu við trimum flottum kassum. Sólin skein og børnini spældu uttan fyri, tá ein lastbilur kemur koyrandi við trimum flottum urtagarðskassum. Børn og vaksin stóðu í spenningi og hugdu, meðan kranin tók ein kassa fyri og annan eftir úr lastini. Meðan vit bíðaðu eftir moldini, fingu børnini møguleika at spæla sær í kassunum, her var fótabað í grundskervinum og stuttligt var. Tá lastbilurin kom aftur, stóðu øll og hugdu meðan stóra mold rúgvan var lept í kassarnar. Nú var tíðin komin at seta kassarnar uppá pláss, men hvussu gera vit? Teir eru alt ov tungir at bera. Heldig vóru vit, tí húsavørðarnir funnu uppá ráð, teir høvdu ein gaffil við, hetta ornaðu teir skjótt. Eftir at kassarnir vóru komnir uppá pláss, byrjaðu vit at rigga til at seta tað niður, sum vit høvdu planta í eggjabakkar og mjólkapakkar til útivikuna; sum so leingi hevur staðið inni. Har eru gularøtur, kál, jarðber og mangt, mangt annað.Uttan fyri byrjar endiliga at líkjast, okkurt av gróðrinum er komi í kassarnar, høsnanet er sett fyri, so seyðir ikki sleppa til og vit eru byrja at hugna um. Vit gleða okkum so nógv til í heyst, tá miðmálarnir verða heimagjørdir. Hetta verður ein sera hugnalig "útistova", tá vit koma á mál.

Í dag hava vit aftur havt báldag. Hesaferð grillaðu vit spjót. Ofta hoyrist, at børn eru so kræsin, men hetta kenna vit einki til her hjá okkum; umframt frikadellur, høvdu børnini koyrt ananas, brokkoli, søtepli, gularót, piparfrukt og tomat á spjótini, so hetta var kanska ikki fyri kræsnar gómar, men væl var etið allíkavæl, og børnini vóru væl nøgd.Nú lýggjari er í luftini, tíma børnini betur at vera úti. Tey súkkla, koyra mánabil, hoppa band, fanga krabbar, og mangt annað. Næstu tíðina, hava vit ætlanir um, saman við børnunum, at gera garðin eitt sindur hugnaligari. Sum tit nokk hava sæð, so hava vit fingið stórar plantikassar omanfyri Smílikulluna. Kassarnar hava okkara dugnaligu húsavørar gjørt, og skulu teir brúkast at planta ymiskt etandi í. Vit gleða okkum til í heyst, tá millummálarnir fara at verða gjørdir úr egnum jarðberum, gularótum, káli, eplum, rabarbum, og øllum hinum, sum vit ætla at fáa at vaksa uttantyri her. Samstundis hava vit eisini fingið snøggar nýggjar benkur, so nú kann summarið bara koma. Vit eru klár!

Ímynda tær hetta: Sólin bakar oman og niðan. Børn og vaksin standa klár við startlinjuna. Tá tíðin verður startað, renna tit avstað. Eitt míl er ikki so langt, men tú orkar kanska ikki at renna allan vegin. Tað ger einki. Tú steðgar kanska á, gongur eina løtu, tí tað týdningarmesta er njóta løtuna, beint her, beint nú, saman við barninum. Nær vart tú egentliga seinast á einum russjibana? Og man tað ikki eisini vera ein løta síðan tú grulvaði niðri í sand? Runutar hendur hála teg upp um eina forðing, men tað ger einki, tí tú veist, at skjótt sleppur tú í ánna, at skola tað av aftur. Tú fært summarfuglar í búkin, tá tit í gummibáti fara súsani eftir ósanum, undir bygdaskúlanum. Nú sært tú málstrikuna, og orkan kemur brúsandi aftur. Tit tuska avstað. Hond í hond fara tit um strikuna. YES! Hetta kláraðu tit. Tú ert móð/ur, men smílið hjá børnunum fortelur tær tað, sum tú longu visti: HETTA VAR TAÐ VERT!‍Smílimíl verður 28.mai 2021. GLEÐI TYKKUM!

Í Smílikulluni kenna børnini væl søgurnar um teir friðarligu dagarnar, tá Magn ísur ella flødabollar eru til millummála. Tað er eftirhondini blivið til eina av søgunum, sum tey satt at siga ikki eru vís í passar, men sum eingin torur at verða fyrst at ivast í. Í longri tíð, hevur ein fløska av jólabrús staði í skápinum, men ringt hevur verið at funnið høvið at brúkt hana, tí hálvurannar litur av sodavatni hevði ikki strekt langt ímillum 50 børn. Hvørt tað var páskini ella um tað er óveðrið, sum hevur tikið hart uppá børnini, er ivasamt, men undir øllum umstøðum so var dagurin í dag júst ein av hesum friðarligu døgunum, so nú skuldi sanleikin endiliga vísa seg. Uttanfyri Smílikulluna høvdu kavafonnirnar ligið órørdar um páskini, og tey fáu børnini, sum vóru her í dag, leitaðu eftir glerpípum at eta. Haðani kom hugskotið: Hví blanda vit ikki bara sodavatn uppí kavan, og harvið fáa slush ice? Hetta vísti seg at verða eitt hitt, og hesi fimm børnini sum vóru eftir, tá slush ísurin kom á borðið fóru mett og væl sett niðurundiraftur. (fyri ein ordans skyld, skuldu vit kanska nevnt, at tey EISINI fingu bollar til millummála)

Hósdagur er báldagur í Smílikulluni. Tá verður millummálin gjørdur úti, og øll børnini eru úti til eftir millummálan. Fyrru hálvu av skúlaárinum gekk illa at fáa børnini at tíma at verða úti, men seinastu tíðina er hósdagurin blivin ein tann besti dagurin í vikuni. Hetta hevur nokk eitt sindur við menu'ina at gera: seinastu tíðina hava vit nemliga gjørt eitt sindur meira burturúr millummálanum á bálinum. Millum rættirnar sum børnini hava gjørt á bálinum seinastu vikurnar, kunnu nevnast laksur, pannikakur, naan breyð og so hava vit sjálvandi eisini grillað skúmfidusir. Í gjár ynsktu børnini sær pizza, men eftir nakað av tosið aftur og framm um hvussu osturin kundi smelta í kalda lotinum, var avgjørt heldur at gera calzone, sum er innbaka pizza. Børnini gjørdu hvør sítt calzone, men tað gjørdist skjótt greitt, at hetta var als ikki nokk. Eftir eitt sindur av kjaki var gjørt av at gera eitt lítið sindur av deiggi afturat, tí øll sum ein vóru enn gorhungrað. Hvørt børnini orkaðu nakran nátturða í gjárkvøldið sigur søgan einki um, men tey vóru í hvussu so er mett og væl sett til hús.‍

Mánadagin 8. mars byrjaði útivikan hjá okkum. Veðurforsøgnirnar vóru ikki av teimum allar bestu, men vit valdu ikki at lurta. Rætt gjørdu vit, tí veðurgudarnir ætlaðu ikki at lata klókfólkið ráða yvir sær. Sólin skein oman og niðan tað mesta av tíðini. Nógvar vóru ætlaninar, men onkunstaðni skuldu vit byrja. Á hesum sinni byrjaðu vit við at byggja Teepee smáttu. Nógvar hendur vóru uppi í at byggja smáttu, og gott var tað, tí smáttan varð bygd uppá hálvan annan dag. Meðan nøkur bygdu smáttu, byrjaðu onnur at seta alt millum himmal og jørð niður. Har vóru blómur, ertrar, gras, karsi og mangt annað. Grasið varð sett niður í nylon sokkar, og soleiðis fingu vit fleiri Grakaris Grashøvd hangandi í garðinum hjá okkum. Týsdagin høvdu veðurfrøðingarnir lova okkum glopra regn, so vit gjørdu øll av at taka regnklæðir og gummistilvar við. Men vit vórðu snítt, hetta skuldi ikki taka enda á okkara ætlan, so vit drógu slanguna út og gjørdu okkara egna hyljar. Mikudagin vóru vit til jarðarferð niðri á sand. Ein deyður nósi var skolaður upp, og vit hildu tað verða synd at hann skuldi liggja soleiðis, saman við tara og skrelli, sum annars skolar upp. Eini tríggir gravarar arbeiddu í útvið ein tíma, at grava eitt nóg stórt hol til nósan, og tá sandurin var komin omaná aftur, pyntaðu børnini grøvina saman. Har vóru goggur av øllum hugsandi slag, lagdar omaná. Tá grøvin var pyntað, segði eitt av børnunum nøkur orð, áðrenn vit sungu fyrsta ørindi av Góða mamma eg vil sova, og lýstu frið yvir minninum um nósan. Ávegis niðanaftur helt onkur fyri, at allarhelst liggur ein kópamamma úti á vágni og grætur og bíðar. Hósadag hava vit fast báldag, og veðurgudarnir smíltust til okkara við góðum veðri; sólin skein oman og niðan. Ikki tók tað leingi áðrenn angurin av pannukøkum fylti grannalagið, og fólk flokkaðust í garðinum. Ein deilig løta.Fleiri dagar eftir miðmála hava vit havt dans uttan fyri, við dansispølum, einstaklinga dansi og pardansi. Góð undirtøka, og børnini flentu hjartaliga, tá tey vaksnu skuldu læru tey nýggjar dansir, og ein av teimum vaksnu endaði á gumpinum.Børn og vaksin hava notið útivikuna, vit hava spælt, bygt, dansa, sett niður og notið góða veðrið.

Tað kundu Smílikullubørnini sanna í dag, tá tey fingu fiskasúpan til millummála. Fiskurin í súpanini var toskur, fiskaður úti í báthylinum, og berggylta, fiskaður í Kollafirði, av smílikulludreingi. Berggylta, er tað, sum vit her vesturi kalla reyðfisk. Tað vóru annars fleiri, sum snerktu við, tá tey hoyrdu at fiskasúpan var á menu'ini í dag, men so skjótt lukturin úr grýtuni byrjaði at fylla loftið komu børnini sveimandi uppá við nøsini hægst og spurdu 'Hvat er tað, sum luktar so væl?'Í stuttum var fiskasúpanin ein væl móttikin miðmáli, sum heilt víst verður endurtikin.Manga takk fyri fiskin Eftir sum, at tað er fríggjadagur hevði Natascha bakað so deiligar Australskar smákøkur. Børnini lótu væl at, og hetta var ein fínur endi uppá útivikuna hjá okkum.

Í fleiri ár, hava søgur gingið um eina ovurstóra rottu, sum sigst búgva undir bygdaskúlanum í Miðvági. Eftir at hava hoyrt søgurnar, vóru Smílikullubørnini forvitin at vita, um tað veruliga var so, at hendan rotta hevði sína gongd nakrar fáar metrar undir har, sum tey sjálvi høvdu sína dagligu gongd í skúlanum, og tí var gjørt av, at fara á kanningarferð undir skúlan. Vápnaði við lummalykt, fóru børnini so avstað. Nakað av vatni var komið niður seinastu dagarnar, og tí var skjótt, at tey sum ikki vóru ílatin waders ella vátdrakt fingu karm. Leita var bæði væl og leingi, men tá børnini komu út á ovaru síðu, kundu tey staðfesta, at eingin rotta var at síggja. Nú tey longu høvdu fingið karm, hildu børnini, at nú kundu tey akkurát tað sama njóta løtuna í stóra hylinum í viðarlundini. Har svumu tey so eina løtu, áðrenn leiðin var løgd heimaftur.Minnist til skiftiklæðir, so børnini hava okkurt turt at fara í, aftaná slíkar túrar :)